به 340 نفر از کارگران رسمی شرکت نفت تهران توسط مدیریت اعلام شد ه بود که با ید جهت کار در مناطق بد آب و هوا (عسلویه و دیگر مناطق جنوب)آماده
اعزام گردند ، کارگران با اعتراض در این رابطه می گفتند که برای آن مناطق شرکت نفت می تواند از همان مناطق نیرو استخدام کند ، با توجه به اینکه در آن مناطق هم بیکاری زیاد است و هم کارگران شاغل در تهران مشغول به کارند و با رفتنشان نیرو های جدیدی باید استخدام شوند ، بنا بر این چه ضرورتی دارد که آنها عازم مناطق بد آب و هوا گردند و از خانواده هایشان دور بشوند . اما مدیران شرکت نفت گوششان به این حرفها بدهکار نبود و سرنوشت کارگران برایشان اهمیتی ندارد ولذا فکر می کنند به هر شکلی می توانند از آنها سوء استفاده کنند . در نهایت و در کمال نا باوری حکم اخراج بیش از 340 نفر از آنها صادر گردید و بلا فاصله اخراج گردیدند .
مدیران شرکت نفت این عاملین سرمایه داری به راحتی 340 خانواده را در گیر معضل بیکاری کردند تا حرف خود را به کرسی بنشانند و اعتراض به حق کارگران را سرکوب نمایند . براستی آیا این مدیران مدافع سرمایه داری حق دارند که با زندگی 340 خانواده بازی کنند و آنها را تحت فشار فقر و نداری قرار دهند ؟
از سوی دیگر به راستی چرا ما کارگران نمی توانیم در مقابل اخراجهای دسته جمعی اینچنینی مقاومت کنیم و مانع آن شویم ؟ علت آن چیزی نیست جز نداشتن اتحاد و تشکل . اگر ما در هر شرکت و کارخانه ای تشکل داشته باشیم ، سرمایه داران قادر نخواهند بود به راحتی ما را اخراج کنند ،در آن شرایط هم طبقه ای های متشکل با اعتصاب و اعتراض یکپارچه آنها را به عقب نشینی وا دار خواهند کرد .
ما کارگران متشکل در اتحاد کمیته های کارگری اخراج کارگران شرکت نفت را محکوم می کنیم و خواهان بازگشت فوری آنها به کارشان و پرداخت غرامت به آنها هستیم .
اتحاد کمیته های کارگری
85/5/3
<< Home