گرامی باد اول ماه مه روز جهانی کارگر

مراسم اول ماه مه ،روز جهانی کارگر و سالروز به خون تپید ن کارگران ، در مبارزه با ستم و استثمار نظام سرمایه داری را در شرایطی بر گزار می کنیم که ، علی رغم تحرکات جنبش کارگری و اعتراضات و خیزشهای پراکنده و جدا از هم کارگران ، در اینجا و آنجا ، برای دست یابی به حقوق حقه خویش ، سرمایه داران و حامیان آنها ، در مراکز قدرت همچنان قد ر قدرتی می کنند و با توسل به استبداد سرمایه و هزار نیرنگ و فریب ، اوضاع و شرایط سختی را به کارگران تحمیل می نمایند

نا امنی شغلی و به دنبال آن انواع واقسام فشارهای جسمی و روحی همچون اضطراب ودلهره از دست دادن کار و لذا ، عدم توانایی برای هر گونه برنامه ریزی در زندگی را ، تحت لوای " قراردادهای موقت کار" که آشکارا نشان از توحش و بربریت سرمایه داری دارد ، به تولید کنندگان تمام جامعه تحمیل می کنند ،تا در جهت انباشت بیش از پیش سرمایه سود سرشار و بی حساب خویش ، روز به روز با فراغ بال بیشتری بر شدت استثمار کارگران بیفزایند و کارگران را در لبه پرتگاه بی حقوقی مطلق ، از هر گونه اعتراض و تحرک به شرایط تحمل نا پذیر و نکبت بار کار و زندگی خویش باز دارند

دسته دسته کارگران را اخراج و از کار بیکار می کنند ، تا به همراه کارگران آماده بکار ، خیل عظیم نیروی کار را در پشت در کارخانه ها و مراکز تولیدی و خدماتی ، به انتظار بگمارند ، که دهان کارگربسته شود و حرف و اعتراض او کمتر خریداری داشته باشد . فقر ، سیه روز ی و شرایط بسیار سخت و طاقت فرسایی را به کارگران و و خانواده آنها تحمیل می کنند ، تا خود از قبل این استثمار وحشیانه ، به ثروتهای نجومی دست یابند .و در ناز و نعمت زندگی کنند . و اینها همه و بسیاری بیشتر از این نیز خود ، اوضاع و شرایط محتوم و عادی است که جهنم سرمایه داری ، برای کارگران محیا می نماید

ما می دانیم که نظام سرمایه داری ، سرمایه داران و عاملین تحکیم و حفظ چنین نظامی ، مسبب اصلی همه بد بختی ها و بی حقوقی ما کارگران است . ما می دانیم که فقر ، نا امنی اقتصادی ، بیکاری ، پایین بودن سطح دستمزدها ، شدت کار و اضافه کاری اجباری ، اخراج و بیکار سازی مداوم کارگران و دستگیری و زندان آنان و همه انسانهای آگاه و درد مند جامعه ، نا برابری جنسی و ستم بر زنان ، کار کودکان ، عدم دسترسی به آموزش و پرورش ، بهداشت و در مان رایگان ، اعتیاد ، فحشا و تن فروشی ، اختناق ، سرکوب ، جهل و خرافه ، ناسیونالیسم و خلاصه کلام ، همه و همه درد ها و رنجها ی پیدا و پنهان جامعه را مناسبات نا برابر و کارگر ستیز سر مایه داری ، به کارگران و مردم زحمتکش جامعه ، ارزانی داشته و پیوسته آنرا تشدید و باز تولید می نماید . جهان حاکمیت سرمایه و سرمایه داران ، بهتر از این نمی شود . این جهان، جهان بی عدالتی و نا برابری ، جنگ و ویرانی ، استثمار و تباهی بخش وسیعی از انسانها و جهان وارونگی است . باید آنرا کله پا نمود . باید آنرا بر سر جای خویش نشاند . دنیای نا عادلانه و سراسر شقاوت موجود ، شایسته ما کارگران ، که سازندگان تمام هستی جامعه هستیم ، نیست . ما توانایی آنرا داریم که ، اگر متحد و یکپارچه باشیم و متشکل شویم ، آنرا از بیخ و بن بر کنیم و دنیای دیگری را بجای آن استوار سازیم . دنیایی عاری از ستم و استثمار . دنیایی به دور از فقر و سیه روزی . بیاییم دست در دست هم ، برای فرو ریختن دنیای نا برابر موجود و ساختن جهانی فارغ از درد و رنج یشری ، مبارزه کنیم . ما کارگران قادریم ، چنین دنیایی را بسازیم . لیکن تا تحقق آن امر و همراه مبارزه برای آن اصل اساسی ، ما کارگران برای رسیدن به خواسته ها و مطا لبات فوری تر و مشترک همه کارگران ، تلاش و مبارزه خواهیم کرد . رئوس مطالبات ما به شرح زیراند :و

1- لغو قرار دادهای موقت کار ، بعنوان قراردادهایی بغایت اسارت بار و استخدام رسمی تمامی کارگران

2- . تعیین حد اقل دستمزد ، بالا تر از خط فقر و افزایش آن متناسب با تورم فزاینده

3- پرداخت حقوق و مزایای معوقه کارگران ، و جبران خساراتی که طی این مدت متوجه کارگران .شده است

4- تامیین کار مناسب ، برای همه افراد آماده به کار ، یا پرداخت بیمه بیکاری مکفی ، به آنان اعم از زن و مرد

5- توقف فوری و بدون قید و شرط اخراج ها و بیکار سازی کارگران،تحت عناوین و بهانه های مختلف و با زگشت به کار تمامی کارگران اخراجی و بیکار شده بویژه کارگران اخراجی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

6- آزادی ایجاد تشکلات مستقل کارگری ، به انتخاب خود کارگران ، بدون اجازه و دخالت دولت و نهادهای تابعه آن ، و به رسمیت شناختن آن ها ، از جانب دولت

7- برخورداری از حق اعتصاب و سایر اشکال اعتراضی جمعی و شناخته شده کارگری ، و به رسمیت شناختن آن از جانب دولت

8- آزادی بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی و عقید تی

9- برابری کامل حقوق مردان و زنان ، در همه زمینه ها از جمله مزد برابر ، در قبال کار برابر.

10- تعطیلی اول ماه مه- 11 اردیبهشت – بعنوان روز جهانی کارگر ، روز اتحاد و همبستگی بین المللی کارگران ، و به رسمیت شناختن و درج آن در تقویم سا لانه کشوری بعنوان یک روز تعطیل رسمی و آزادی برگزاری جشن اول ماه مه در این روز

11- ممنوعیت کار کودکان و مهیا نمودن امکانات رفاهی ، آموزشی ، پرورشی ، و ... برای فرزندان کارگران از جانب کارفرمایان و دولت

12- توقف فوری بازداشت و محاکمه کارگران و فعالان کارگری ، و آزادی بدون قید و شرط تمامی کارگران زندانی ، از جمله منصور اسانلو ، از اعضای سندیکای شرکت واحد تهران و لغو احکام صادره علیه کارگران شرکت کننده در اول ماه مه شهر سقز

13- به رسمیت شناختن کلیه حقوق شهر وندی برای همه کارگران مهاجر از جمله کارگران افغان در کشور و رفع تبعیض از آنان

14- محکوم نمودن کشتار کارگران ، در خاتون آباد کرمان ، و معرفی و محاکمه عاملین این کشتار ، تحت کنترل و نظارت کارگران

15- لغو سه جانبه گرایی ، در تمام امور و مسائلی که به منافع کارگران و کارفرمایان مربوط می شود

16- بر خورداری از حق آزادی اندیشه و بیان ، قلم و مطبوعات ، گرد هم آیی و اجتماعات و به رسمیت شناختن آن از جانب دولت

اتحاد کمیته های کارگری

به مناسبت اول ماه مه

11/2/85

komiteye_kargari@yahoo.com

(گزارش اعتصاب و مبارزه در منطقه ویژه اقتصادی( عسلویه

در فاز های 6 ، 7 و 8 منطقه ویژه اقتصادی ( عسلویه) کارگران و کارمندان دهها شرکت روزانه حدود 3 کیلو متر را از درب ورودی فاز ها تا محل کار پیاده طی می کنیم و اینکار 4 بار در روز تکرار می گردد . 2) بار برای رفت و برگشت از درب فاز تا محل کار و 2 بار برای صرف ناهار و برگشت ) با آغاز فصول گرم در منطقه این کار برای ما بسیار عذاب آور و و خسته کننده است . با وجود اعتراضات و مراجعه به مسئولین هیچ ترتیب اثری داده نشد . تنها خواسته ما اجازه دادن به سرویسها برای ورود به محل کار بود اما مد یریت و حراست که خود از همه جور امکاناتی بر خوردارند ، به مطالبه ما اهمیتی ند ا د ند . بنا بر این ما تصمیم گرفتیم با اتحاد و همت خود مان اقدام کنیم . در تاریخ 18/ 1/ 85 پرسنل شاغل در دهها شرکت در فاز های 6و7و8 دست از کار کشید یم . حراست که می خواست اتحاد و اعتصاب ما را بشکند علیه ما وارد اقدام شد که با مقاومت کارگران به ضد خودش تبد یل شد . کارگران با پرتاب سنگ از حق خود دفاع کردند و دوربینهای حراست را نیز شکستند تا بد ین وسیله از شناسایی شد ن جلو گیری کنند . رانندگان سرویسها در بیرون با به صدا در آوردن بوقهای ممتد از کارگران حمایت کردند و بما د لگرمی دادند . در این روز ما هزاران کارگر و کارمند فریاد زد یم و دست از کار کشید یم ، تا همه بدانند که در میان دریایی از ثروت و صنعتی که آفرید یم با ما چگونه رفتار می کنند . در نهایت اعتصاب و مبارزه ما نتیجه داد و مدیریت و حراست ناچار به عقب نشینی شد ند و از این پس سرویسها به داخل محوطه می آیند و دیگر مجبور نیستیم پیاده روی کنیم . این حرکت بار دیگر به ما کارگران نشان داد که با مبارزه جمعی است که می توان به نتیجه رسید و نباید نیروی خود مان را دست کم بگیریم .

زنده باد اتحاد و همبستگی کارگران

22/1/85

اتحاد کمیته های کارگری

( عسلویه )

komiteye_kargari@yahoo.com